Ei flott tid er over - men me har det supert likevel

Tida i Tübingen har vore topp, og me er veldig takksame for muligheten som me fekk. Me har fått mange nye vener, fått sjå nye plasser, fått lære mykje meir tysk, men no er altså det heile over. Dei fire månadane gjekk fort, men me har mykje å sjå tilbake på. Her kjem eit lite utdrag av det me har fått oppleve:

Reise
Roing
Fint vær
Lenestol
Rare ting...
Gode venner
Stocherkahn
Besøk frå Norge
Ein flott menighet
Internasjonalt kor

Me er tilbake i Norge, og det er heller ikkje så verst. Me kjem ikkje til å lage fleire blogginnlegg framover, men avsluttar med ein liten stemningsrapport frå sommardagane på Talgje:

Obsideisis

I går drog me frå Tübingen og kom ikkje så langt. Giren eller klutsjen eller noe slikt, var ikkje heilt seg sjølv. Så me havna på verkstad. Men alt er vel og forhåpentlegvis kan me kjøre vidare i ettermiddag. Sidan me hadde planlagt litt god tid på heimvegen, har me litt å gå på...


hell i uhell
Lastebilen tok oss til eit koseleg hotel, der me har det veldig flott. Hotellets eigar er ein triveleg kar med ein hund på to kilo.









.

Farvel Tübingen

I dag er vår siste dag i denne tyske universitetsbyen, som i løpet av dei siste månadane har fått ein stor plass hos oss.

Foreldrene mine er på bilferie i Tyskland, og me er så heldige at dei er komne hit for å hente oss. Så akkurat no prøver Pappa å stue alt vårt gods inn i Vectra´en, Mamma vasker kjøkkenet, Marte pakkar kler og eg trykker på dataen (ja, eg har det godt...).














Me har også måtte ta avskjed med mange gode vener. Når ein er utvekslingsstudentar saman, blir ein godt kjende og det er trist å reise frå folk. I går fekk me litt tid saman med Jessica frå Sverige og Marci frå Ungarn. Me håpar at me det ikkje går så lenge før me kan treffe dei igjen.

I dag set me kurs nordover, men tar oss god tid, så det blir litt ferie på heimvegen. Og sjølv om det er litt trist å reise frå Tübingen, ser me veldig fram til å komme til Stavanger og Talgje igjen mot helga, og heim til Oslo mot midten av august.

Mot avgang...

I går var siste kveld i menigheten vår i Tübingen. Det var stellt i stand ein liten avskjedsfest for oss og Sebastian, som reiser for å studere i Nord-Tyskland. Me fekk ein paraply der alle hadde skrive ei lita helsing. Fekk og ei "spätzle-presse" og kokebok med lokale rettar. Spätzle er ein type pasta som blir mykje brukt her sør i Tyskland.


Me har hatt veldig mykje kjekt saman med folka i menigheten og er blitt kjempe godt tatt imot. Fellesskapet der blir nok blandt det me kjem til å savne mest. Ein av sangane me har sunge og som seier mykje (for dei som forstår tysk) om fellesskapet me har i menigheten, er:

Gut, dass wir einander haben
gut, dass wir einander sehn.
Sorgen, Freuden, Kräfte teilen
und auf einem Wege gehn.

Gut, dass wir nicht uns nur haben,
dass der Kreis sich niemals schließt
und dass Gott, von dem wir reden,
hier in unsrer Mitte ist.

I går kveld måtte me og ta avskjed med vår kjære lenestol. Den har virkelig vore verdt pengene, og me håper Ruth og Jörg får like mykje glede av den som me har hatt. Det var ei tung stund for Jone... Fint viss dåkke kan komma me' någen trøstande ord. :)

Kaktus-ordførar

Då me kom her til Tübingen, melde me oss inn i eit kor i regi av Universitetet. Der er det stort sett utvekslingsstudentar, derav navnet Internasjonalt kor.


Me har hatt mykje kjekt saman, og har blant anna lært sangar om Tübingen, tango, våren og om små grøne kaktusar. Sistnevnde blei framført under sommarfesten til Universitetet forrige helg:

Mein kleiner grüner Kaktus,
steht draußen am Balkon.
Holari, holari, holaro!

Så då orføraren (der Oberbürgermeister) like etter oss steig opp på scenen med knallgrøn skjorte og tredagars-skjegg, var det til stor begeitring for både publikum og lokalpresse.

På bildet på toppen er me på avsluttingsfest og syng for andre besøkande. Her var også ei gruppe Kamerunarar, og etter at me hadde sunge for dei, opptrådde dei for oss. Me avslutta kvelden med afrikansk sang og dans.

Ellers er me i ferd med å runde av studiene i Tübingen. Det er både kjekt og rart. Om halvanna veke er me tilbake i Stavanger, og då er alt dette over. Litt trist.
.

Søsterbesøk, sykkeltur og speling

Fredag til onsdag, for ei veke sidan, var me så heldige å få besøk av Heidi. Me hadde ei flott veke saman, med mykje snakking, turar, mat og spel.

I alle år har Heidi og eg brukt mykje tid framfor speilet på badet heime, der me har tatt "søskenbilde" frå alle verdas land. Denne gongen blei det ikkje liksombildet framfor speilet, men eit skikkeleg bilde framfor Bebenhausen.

Etter gudstjeneste på søndag tok me, slik som me pleier, gjesten vår med på Stocherkahn-tur. Me hadde fire deilige timar på elva, med grillmat, bok og sol.

Tirsdagen leigde me syklar og la ut på tur i over 30 varmegrader. Turen gjekk frå Reutlingen, 350 meter opp til Schweäbische Alb (med opptil 17% stigning), sør til Entringen og nordover om Schloss Lichtenstein. Dette slottet ligg heilt på enden av eit stup og eg kan ikkje forstå at det fortsatt står. Turen opp (på baksida) var tung, men absolutt verdt det.

Gartnerdøtrene fekk og tid til ein tur i Neue botanische Garten. Her, og ellers i løpet av veka, var det ikkje få blomsterbildet som blei tatt.

Ellers har me absolutt fått med oss at brettspel er ein god del billigare her enn heime. Dette må nyttast, og siste innkjøp var "Zug um Zug", i Norge bedre kjent som "Ticket to Ride". Det er ikkje få timar siste veka som har gått med til dette spelet, her saman med fire kjekke folk frå menigheten vår; Benaja, Jörg, Ruth og Danilo.

.

Grønlandsfarar

Vår kjære far og svigerfar har dratt til Grønland. Her skal han arbeide på ein gartneri-forsøksstasjon fram til oktober. Han skriv om folk og liv på reisa si på:

http://josteingard.blogspot.com/

Så mens han må halde varmen i temperaturar ned mot 0 grader, held me på å renne bort i Sør-Tyskland. Den siste tida har det vore mange dagar med bortimot 35 grader, og ganske fuktig luft.

Men eksamen og oppgåvelevering nærmar seg, så då gjeld det å halde hodet kaldt. Slik som Jostein på Grønland.