Ä gä til kloster

I dag ville me gå tur, som seg hør og bør for ein nordmann på ein søndag. Me hadde blitt anbefalt ein landsby nord for Tübingen. Her skulle det vere gamle kloster og mykje anna fint å sjå på, og eg veit ikkje kva. Ettersom me bur på nordsida av byen og ikkje så langt frå skoggrensa, skulle det heile vere ein overkommeleg tur.




Me gjekk nordover frå studentbyen, passerte butikkane våre, gjekk gjennom nokre boligstrøk og kom til ein kolonihage. Ifølge kartet skulle me ta oss langs kolonihagen og inn i skogen og følge ymse stiar som gjekk på kryss og tvers der inne. Stiane gjekk konsekvent aust/vest, med aust/vestlege forbindelsar på skrå. Det blei derfor mykje att og fram gjennom skogen for oss som skulle nordover.



Men etter ei tid fann me nokre større stiar og skimta grøne marker. Og bak markene kom det fram ei klynge med bygningar. Klynga vaks og snart kunne me sjå både kloster, kyrkje og slott. Me var ute av den store skogen og hadde nådd vårt endemål. Middelalderlandsbyen Bebenhausen låg for føtene våre og det heile var storslagent. Sola skein over husa som låg majestetisk nedi dalen, og ei ørn kretsa over oss. Me kjente at me var på rett plass i livet.


Kyrkjeklokka ringte kvart kvarter.


Jone fann ein flott tilhengar.



Etter vandring i klostergarden, rasta me i äsen ovanfor Bebenhausen.